همیشه انتقاد به یک حرکت، در نهایت باعث رشد و بالندگی اون حرکت می‌شه.
درسته که الان احساساتی هستیم و نگران شادی و محبوبه .
دل همه‌ی ما با دریا دختر شادی و مریم امی دختر محبوبه‌ست که بیش از یک هفته‌است که مادرشون رو ندیدن...
همون‌طور که این 2799 روز به فکر احمد باطبی و خانواده‌ش بودیم.
اما نباید اینا باعث بشه که هر انتقادی رو با فحش پاسخ بدیم!
من با قسمتی از نوشته‌ی شبنم موافقم: این تجمع ها هم تمام شد...این ۸ مارس هم به روز نهم رسید...این روز جهانی زن هم گذشت ، آیا قرار است خاطره زندان اوین و تجمع بهارستان و شلوغی پارک لاله و سخنرانی عشرت آباد و...تا هفته منتهی به ۸ مارس سال آینده گوشه ذهن ما بنشیند ؟ آیا فقط در این روزهاست که به یاد اجحافی که در حق زنان ایرانی می شود می افتیم ؟ آیا به دنبال ثبت اسم و بولد کردن نام عده ای در صفحات تاریخ کوتاه مدت اذهان و روزناه ها و سایت ها هستیم؟
ببینید مثلا شخصی به‌نام الناز برای من چه کامنتی نوشته.
من نمی‌فهمم که انتقادی که سال پیش من در اثر فحش‌های رکیک و رفتار توهین‌آمیز دختری از او کردم چه ربطی به کل جنبش زنان داره.
آیا واقعا ما به فکر بزرگ کردن اسم‌ها هستیم؟
من کاری به فعالین واقعی که خوشبختانه تعدادشون کم نیست ندارم(بعضی‌هاشون رو از نزدیک می‌شناسم) حسن نیت‌شان بر من یکی خیلی وقته که ثابت شده.
بگذارید با خودم مثال بزنم.
اگر من اون‌روز دو قدم(درست دو قدم) بعد از تهدید مأمورها جلوتر رفته بودم، خوب منم الان جزء دستگیر شده‌ها بودم. البته اون چند نفر اول که زود آزاد شدن... آیا من اون‌موقع باید از همه طلبکار می‌شدم؟(البته با خودم بعدا کلی درگیر شدم که چرا نرفتم جلوتر و سروصدا کنم) زیتون دستگیر شده چه فرقی با زیتونِ فعلی داشت که بیاد مثل تازه به دوران رسیده‌ها این‌طور به خودش اجازه بده با دهن پر از فحش و توهین با همه صحبت کنه؟
الان وقت اینه که بشینیم مسائل رو با حوصله و از اول مورد تجزیه و تحلیل قرار بدیم. کجای برنامه درست بوده و کجا غلط....
از انتقادهای دیگران هر جاش که به نفع جنبش بود بدون هیچ غرضی استفاده کنیم.
باید باور کنیم که در هر انتقادی حقیقتی نهفته است و همه مغرض نیستن.(به نظر من هیچ منتقدی مغرض نیست) این‌قدر دیگران رو با حسین شریعتمداری و کیهانیان مقایسه نکنیم. اونا کل جنبش رو زیر سوال می‌برن و منتقدها راه جنبش رو مورد نقد قرار می‌دن.
پارسال خود من انتقاد کردم که چرا با وجود اینکه می‌دونید احتمال کتک و باتوم و لگد و دستگیری زیاده به مردم عادی تذکر نمی‌دید و فقط هی تبلیغ می‌کنیم مردم بیایین به مراسم. و وقتی مراسم شروع می‌شه چرا فقط به فکر بیرون کردن خودمون از مهلکه هستیم؟
امسال قبلش تذکر دادن و بیشتر فعالین شجاعانه سینه سپر کردن و نتیجه‌ش این شد که بیشتر تبعاتش دامن خود فعالین رو گرفت...
حالا این برنامه چه اشتباهاتی داشت، و آیا تجمع جلوی مجلس درست بود یا نه، باید اجازه بدیم همه فعالانه تو این بحث شرکت کنن. چه خانم و چه آقا، چه خارج کشوری و چه اونایی که ساکن ایرانن...
هی نگیم تو مردی نمی‌فهمی! تو خارج کشوری، تو جاسوس رژیمی، تو خفه شو، تو که جزء گروه ما نیستی. تو که یه زمانی به مثلا خاله سوسکه‌ی گروه ما انتقاد کردی! مگر فعالین زنان(استغفرالله) پیغمبرن که هر کی بهشون حرفی زد می‌شه ملحد و منافق و....(تو کلمه‌های اسلامی همیشه کم میارم.)
بعضی از برخوردها رو می‌بینم که از سنگسار شخصیتی بدتره!
به خود بیاییم!
http://www.cyrusnews.com/news/fa/?mi=6&ni=20730
2- کشف حجاب در 8 مارس(نمی‌دونم چه سالی) امسال هم شنیدم تو میدون ولی‌عصر همچین کارایی کردن. خوب هر کی مبارزه رو یه جوری می‌بینه:
هر چي نگاه مي كنم اين موبلنده بيشتر شبيه مرداست تا زن‌ها... بخصوص چونه‌ش.
ممنون از آزادی عزیز
پ.ن.
3- تو وبلاگ گردی دیدم چند نفر دیگه به‌جز شبنم کهن‌چی نگاه انتقادی داشتن.
الپر... علی اصغر سید‌آبادی... شهلا شرکت....
به جای چماق‌به‌دست فرستادن(فعالین رو نمی‌گم. طرفداران بی‌منطق احساساتی منظورمه... عین همین‌که اومده تو نظرخواهی من درفشانی می‌کنه) یه کمی بهشون فکر کنیم و اگر هنوز مخالف بودیم جواب منطقی بدیم. انگ نزنیم که تو مزدوری و جاسوسی و با جنبش ما لجی و از این‌جور حرف‌ها.....
4- برای آزادی شادی و محبوبه امضا کنیم...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر