جمهوری اسلامی رو چند چیز زنده نگه می‌داره:
1- محرّم... محرم که می‌رسه مردم همه چیزو فراموش میکنن و همچین می‌چسبن به مراسم نذری‌پزون و تکیه‌روون و چگونه سِت کردن لباس سینه‌زنا و باقی‌قضایا که انگار تو این مملکت هیچ اتفاقی نیفتاده.
2- رمضون... از یه ماه قبل مردم همچین می‌رن فروشگاه‌ها رو غارت میکنن که انگار در زندگی هیچی نخوردن و تمام فکر و ذکرشون می‌شه صبح‌ها برای سحری چی بخورن و عصرها برای افطاری کیا رو دعوت کنن و سفره از کجا تا کجا با انواع اطعمه و اشربه بچینن به‌طوری که چشم بقیه پُلُقی بترکه... در تمام طول روز دهن‌اشون بو می‌ده و حال هیچکاری رو ندارن، معتقدن بوی دهن روزه‌دار هزاران ثواب اخروی داره براشون. و همه‌ش در یه حال روحانی بویایی به سر می‌برن.
3- صفر... در این ماه چون سالگرد فوت امام حسن و امام رضاست و چهلم حضرت محمده(من نمی‌دون تا چندسال می‌شه برای یکی مراسم چهلم گرفت)، هنوز همه باید سیاه بپوشن.
چون دوماه در مملکت برگزاری هرگونه جشنی ممنوعه، همه مشغول رتق و فتق امورند که تا ربیع‌الاول شد به صورت ام‌پی‌تری جشن‌های عروسی و تولد و سالگرد ازدواج و خلاصه هر نوع جشنی رو تند تند برگزار کنن.
4- تعطیلات نوروز... مردم از ماه بهمن شروع میکنن خونه تکونی و خرید مایحتاج عید، و از حدودای 20 اسفند مثل اسفند رو آتیش می‌شن، کار و زندگی و تحصیل و سیاست رو بالکل تعطیل میکنن و می‌رن به گوشه‌ای که غم‌هاشونو فراموش کنن...
در این ماه هزار نفر هم زندانی و اعدام بشن کسی ککش نمی‌گزه.. بالاخره عیده و نباید این روزا رو به خودمون زهر کنیم! این‌قدر از این‌ور و اون ور می‌زنیم که تعطیلی معمولا تا 20 فروردین طول می‌کشه... در تعطیلات همونایی که احترام محرم و رمضون و صفر رو به شدت رعایت می‌کردن تو مهمونیا فحش می‌دن به اعراب سوسمار‌خوار و درمورد خوبی‌های تعطیلات نوروز و کوروش و داریوش و کلا سلسله‌ی هخامنشی سخنرانی‌ها میکنن.
خوب تاحالا اینجوری پنج شش‌ماه از سال (با احتساب مقدمات کار)گذشت...
5- جنگ در کشورهای دیگه...
معمولا تا فتیله اعتراض مردم کمی بلند می‌شه یهو ناغافل یه جای دنیا یه ناحقی در حق مسلمونا می‌شه. یا مثلا راکتی می‌خوره به لبنان، یا عراق یا افغانستان یا غزه. و نمی‌دونم به چه علت همیشه جای انگولک جمهوری‌اسلامی در این ماجراها پیداست.
اونوقت صبح تا شب و شب تا صبح صدا و سیما با خوشحالی هی صحنه‌های جنگو تکراری نشون می‌ده. احتمالا کارت تبریکی چیزی هم برای پرتاب‌کننده راکت می‌فرستن.
6- اگر این وسط مسط‌ها چند روزی مردم خواستن به سیاست فکر کنن یهو یا گیر می‌دن به حجاب خانوما یا تعدادی ارازل خودجوش از دیوار سفارتی بالا می‌رن یا زلزله‌ای چیزی می‌شه و...
7- اینه که مردم به فکر اعتراض به اینا نیستن، واقعا وقت ندارن...
بالاترین
1- محرّم... محرم که می‌رسه مردم همه چیزو فراموش میکنن و همچین می‌چسبن به مراسم نذری‌پزون و تکیه‌روون و چگونه سِت کردن لباس سینه‌زنا و باقی‌قضایا که انگار تو این مملکت هیچ اتفاقی نیفتاده.
2- رمضون... از یه ماه قبل مردم همچین می‌رن فروشگاه‌ها رو غارت میکنن که انگار در زندگی هیچی نخوردن و تمام فکر و ذکرشون می‌شه صبح‌ها برای سحری چی بخورن و عصرها برای افطاری کیا رو دعوت کنن و سفره از کجا تا کجا با انواع اطعمه و اشربه بچینن به‌طوری که چشم بقیه پُلُقی بترکه... در تمام طول روز دهن‌اشون بو می‌ده و حال هیچکاری رو ندارن، معتقدن بوی دهن روزه‌دار هزاران ثواب اخروی داره براشون. و همه‌ش در یه حال روحانی بویایی به سر می‌برن.
3- صفر... در این ماه چون سالگرد فوت امام حسن و امام رضاست و چهلم حضرت محمده(من نمی‌دون تا چندسال می‌شه برای یکی مراسم چهلم گرفت)، هنوز همه باید سیاه بپوشن.
چون دوماه در مملکت برگزاری هرگونه جشنی ممنوعه، همه مشغول رتق و فتق امورند که تا ربیع‌الاول شد به صورت ام‌پی‌تری جشن‌های عروسی و تولد و سالگرد ازدواج و خلاصه هر نوع جشنی رو تند تند برگزار کنن.
4- تعطیلات نوروز... مردم از ماه بهمن شروع میکنن خونه تکونی و خرید مایحتاج عید، و از حدودای 20 اسفند مثل اسفند رو آتیش می‌شن، کار و زندگی و تحصیل و سیاست رو بالکل تعطیل میکنن و می‌رن به گوشه‌ای که غم‌هاشونو فراموش کنن...
در این ماه هزار نفر هم زندانی و اعدام بشن کسی ککش نمی‌گزه.. بالاخره عیده و نباید این روزا رو به خودمون زهر کنیم! این‌قدر از این‌ور و اون ور می‌زنیم که تعطیلی معمولا تا 20 فروردین طول می‌کشه... در تعطیلات همونایی که احترام محرم و رمضون و صفر رو به شدت رعایت می‌کردن تو مهمونیا فحش می‌دن به اعراب سوسمار‌خوار و درمورد خوبی‌های تعطیلات نوروز و کوروش و داریوش و کلا سلسله‌ی هخامنشی سخنرانی‌ها میکنن.
خوب تاحالا اینجوری پنج شش‌ماه از سال (با احتساب مقدمات کار)گذشت...
5- جنگ در کشورهای دیگه...
معمولا تا فتیله اعتراض مردم کمی بلند می‌شه یهو ناغافل یه جای دنیا یه ناحقی در حق مسلمونا می‌شه. یا مثلا راکتی می‌خوره به لبنان، یا عراق یا افغانستان یا غزه. و نمی‌دونم به چه علت همیشه جای انگولک جمهوری‌اسلامی در این ماجراها پیداست.
اونوقت صبح تا شب و شب تا صبح صدا و سیما با خوشحالی هی صحنه‌های جنگو تکراری نشون می‌ده. احتمالا کارت تبریکی چیزی هم برای پرتاب‌کننده راکت می‌فرستن.
6- اگر این وسط مسط‌ها چند روزی مردم خواستن به سیاست فکر کنن یهو یا گیر می‌دن به حجاب خانوما یا تعدادی ارازل خودجوش از دیوار سفارتی بالا می‌رن یا زلزله‌ای چیزی می‌شه و...
7- اینه که مردم به فکر اعتراض به اینا نیستن، واقعا وقت ندارن...
بالاترین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر