روز قدس...

1- در مرز نگاه من
از هر سو
دیوارها
بلند
دیوارها
چون نومیدی
بلندست...
(شاملو)

2- شبای ضربت خوردن و قتل تموم شد افتادیم گیر "روز قدس"!(آخرین جمعه‌ی ماه‌رمضون راهپیماییه.برای آزادی فلسطین)
صبح‌تا شب دارن صحنه‌های حمله‌ی اسرائیلی‌ها رو به فلسطینی‌ها نشون می‌دن.
انگار ما تو مملکت خودمون صلح و صفا و عدالت برقراره و هیچ بگیر و ببندی نیست. انگار هیچ حقی خورده نمی‌شه. انگار ما در آزادی کاملیم و باید فلسطین رو هم مثل خودمون آزاد کنیم.
واقعا اینا فکر می‌کنن فلسطینی‌ها غایت آرزوشون اینه که کشورشون بشه ورژن دوم جمهوری اسلامی ایران؟!
خجالت نمی‌کشن. همون زن فلسطینی که با آستین کوتاه و موهای ژولیده داره برای زخمی شدن پسرش گریه می‌کنه که اگه تو ایران بود یه توسری هم می‌خورد برای اینکه بی‌حجابه!! حق نداشتن آبی تو گلوش بریزن چون ماه رمضونه! حق نداشت حرف از آزادی بزنه! چون آزادی در ایران قدغنه.
چه زنهایی در ایران پسرشون زندانی سیاسیه و مجبورن با چادر برن ملاقات. تازه هزار دری‌وری هم از زندان‌بانا می‌شنون.
برای من عجیبه که خیلی از اونایی که با این حکومت ضدن تحت تأثیر قرار گرفتن و می‌خوان برن راهپیمایی. برای آزادی قدس...
چرا هیچکدومتون جرأت ندارید برای آزادی ایران خودمون تظاهرات کنید؟

3- رو یکی از نیمکت‌های پارک ساعی با خانمی حدود 75 سال آشنا شدم. از لباس پوشیدنش احساس کردم نباید مسلمون باشه. بخصوص که بعد از چند دقیقه روسری‌ش از سرش سر خورد و هیج کاری برای پوشوندن موهای قشنگ سفیدو صاف و کوتاهش نکرد.
دلش خیلی پر بود و مرتب به اینا و بخصوص آخوند‌ها فحش می‌داد. پرسیدم اقلیت مذهبی‌هستید؟ گفت: کلیمی‌ام و تا وقتی اینا نیومده بودن زندگی خوبی داشتیم.
بعد تعریف کرد همه‌ی فامیلا و بچه‌هاش به خاطر اذیت‌هایی که از طرف این حکومت می‌شدن. رفتن آمریکا. اون‌جور که فهمیدم تنهای تنها بود.
از دست حکومت خیلی عصبانی و ناراضی بود..
بلندبلند داد می‌زد و... به آخوندها فحش می‌داد و... یواش یواش به اسلام هم فحش می‌داد. می‌گفت قرآن از روی تورات نوشته‌شده... برو تورات و بعد قرآن رو بخون. ببین عین همه‌ن!
می‌گفت در غار حرا یک کلیمی به حضرت محمد سواد یاد داده و همه چیزو از کلیمی‌ها یاد گرفته. از قبله و ختنه کردن و وضو گرفتن و... همه‌ش تقلیده.
خواستم بگم تورات هم همه‌ش قصه‌ست... قصه از جاهای مختلف... ولی نگفتم! یعنی گوش نمیداد.
من همه‌ش می‌ترسیدم بسیج‌مسیجی سر برسه و این زنو بزنه لت‌و پار کنه. حدس می‌زدم با این حرفایی که می‌زنه هیچ مسلمونی باهاش دوست نمی‌شه. بهش گفتم حاج خانم(حواسم نبود گفتم حاج خانم و چشمتون روز بد نبینه چه برخوردی باهام کرد!) ببخشید خانوم! چرا شما نمی‌رید خارج پیش بچه‌ها یا بستگانتون؟ تا این‌قدر ناراحت نباشید. می‌ترسم این بحث‌ها کاری دستتون بده.
با عصبانیت بهم جواب داد:
کجا برم؟ اینجا وطنمه! 2500 ساله اجدادم اینجان. کجا برم؟ هزار نسلم همه طبیب و حکیم این مملکت بودن.
این آخوندها هستن که باید برن! اینان که به زور اومدن و خودشونو تحمیل کردن ....خون مردمو تو شیشه‌کردن. اینجا آب و خاکمه! تا هزار نسلمون اینجا به دنیا اومدن... اگه خونمو بریزن ازشون ترسی ندارم. من دوست دارم وقتی می‌میرم همین‌جا خاکم کنن...
دوستی که باهاش قرار داشتم اومد و مجبور شدم با اون زن خداحافظی کنم. خیلی دلم سوخت...
نه فقط برای او که برای همه‌مون... فقط فرقش اینه که ماها عادت کردیم و او هنوز نه...


4- برای شیرین شدن کاممون بریم سروقت یکی از کامنت‌های شیرین ولگرد نازنین:
سی‌با جان
اوليويا شوخی تو با رييس‌ات برای ولگرد تعريف کرد و کلی خنديدم. چون يک خنده به سيبا بدهکار شدم
چند تا از شوخی های همزادم را با بقال پاکستان سر جاده‌ای که به خانه مان ميرود وهروز انجا در تراک‌ام را بنزين ميزنيم برايت ميگويم.
اولیویا ميداند جایی که ولگرد زندگی ميکند به موازی سوپر مارکت های غول آسا تعداد بيشماری بقالی های سردستی در تمام شهرها وجود دارد که به انها *کانوی نيت استور*ميگويند که البته اين بقالی‌ها زنجيره‌ای نيستند.. بهر صورت صاحبان اکثراين بقالی ها خارجی‌ها هستند. مخصوصا پاکستانی‌ها و هندی‌ها و عربها که .و گاهی هم ايرانی‌ها که اکثر انها مسلمان هستن.
آنهم از نوع دو آتيشه اش.. البته بيشتر ايرانيها فکر ميکنند کلاس‌شان بالاتر است مثل چينی‌ها رستوران دارند.
توی اين بقالی‌ها که معمولا پمپ بنزين هم دارند از شير مرغ گرفته تا جان آدميزاد را ميتوانيد پيداکنيد
از ادامس و شکلات شيير و نون وقرص سر درد تا شراب و ابجو مجلات سوپر سکسی کاندوم و بليط های بخت ازامايی {لاتو}خلاصه همه نوع اجناس منکرات..
بروخته میشود اول یک چیز بگویم
تو که ميداني ولگرد اصلا اهل شوخی نيست و لی اين همزاد من دوست دارد گاهی سر به سر ادمها بگذارد معمولا دريکی از اين کانوينيت استور ها که صاحب اش پاکستانی است ما ماشينمان را بنزين ميزنیم
ديروز باهم رفتيم آن *کانوی نيت استور* که بنزين بزنيم ايشان هم با من امد.
ناگفته نماند اين همزاد ولگرد هر گزلحطه ای مرا تنها نميگذارد هرجا ولگرد ميرود با اوست حتی توی رختخوابش
بهر صورت رفتيم تو مغاره تصادفا صاحب اصلی بقالی نبود شاگردش بود که او هم پاکستانی است نگاهی به ما انداخت
از همزاد من به انگليسی پرسيد :
ور آر يو فرام ؟
همزادگفت: ايرانين
پرسيد: آر يو مازلم ؟
همزاد گفت : يس
در جواب گفت : الحمدالله الحمدالله
بفيه اش را فارسی ميگويم
گفت: شما روزه هستيد؟
همزاد گفت : نه .
بقال گفت :چرا؟
همزاد :چون قصد اقامت نکرده ام
بفال گفت: در امريکا مسافر هستيد ؟
همزاد گفت: نه مسافر دنيا هستم قصد اقامت هم در دنیا ندارم . بنابر اين روزه بر من واجب نيست.بقال نفهميد همزاد دارد شوخی ميکنديا مسخره اش ميکند..
با کمی عصبانيت گفت:
کا مان ..کامان..
نمار که ميخوانيد؟
همزادگفت: نه
بقال: شما گفنيد مسلمان هستيد ..
همزاد گفت: بله مسلمان هستم
ولی نميتوانم در امريکا نماز بخوانم چون زمين های امريکا غصبی هستند و از سرخ پوست ها اين زمين ها به زور گرفته اند انها راضی نيستند نماز هم ندارد..
بقال در حاليکه بنطر عصبانی ميامد خنده اش هم گرفته بود
همزاد ادامه داد ..
از طرفی اگر به کانادا يا مکزيک هم بروم نميتوانم نماز بخوانم جون شما ميدانيد زمين کروی است اگر رو به مکه نماز بخوانم نمازم مستفيم به به فضا ميرود.. و به دست خدا نمیرسد .
بقال پاکستانی گفت:
يو آر جاست کريزی ..کريزی
همزاد پرسيد :
شما مسلمان هستيد ؟
بقال گقت : *يس ای ام مازلم *الحمدالله..
همزاد گفت:
پس چرا شما الکل و مجله سکسی بليط لاتو {بخت ازامائی} می فروشيد مگر فروش اينها در اسلام حرام نيست ؟
بقال گفت: بله ولی ما به مسلمان ها نميفروشيم... با امدن يک مشتری ديگر
همزاد گفت: عجله داريم رفت اخر مغازه يک *۶ پک *ابجو ازيخچال برداشت امدجلو پيشخوان
و به بقا ل گفت : لطفا ۲ تا هم بليط لاتو {بخت ازمائی} بدين
کارت پلاستيکی اش را به دست بقال داد .. که حساب کند
? و به بقال گفت *مای برا.در* چرا اين منکرات را به من فروختيد ؟ مگر من به شما نگفتم که من مسلمان هستم...
بقال در جواب همزاد گفت :
يو آر اين فيدل!۱

5- علا‌ء محسنی عزیز در نظرخواهی اون یکی وبلاگم نوشته:
زیتون عزیزم، چه خوب که بعد از مدت ها تونستم دوباره به وبلاگت بیام و مطالبت زیتونیت رو بخونم و کمی توی این فضای دود و سیمان سبز بشم و از فتوسنتز مطالبت انرژی ای بگیرم ..
(این‌ قسمت کامنت رو فقط برای خوش‌اومدِخودم کپی کردم:) ) و اما قسمت اصلی کامنت:
چن وقتیه که تو سایت پندار یه کار جدید شروع کردیم، گزارش شنیداری از تئاتر... یه جور رادیو اینترنتی شاید بشه بهش گفت... و اتفاقن این که این هفته گزارش من راجع به خانم اسکوییه که اولین استاد تئاتر من هم بوده و کلاً شخصیت منحصر به فردیه و ... اگه دوست داشتی بیا و بشنو
برویم و بشنویم که چه قشنگ گفته... خوشبختنانه مشکل صدای کامییوترم حل شده و دلم نمی‌سوزه که شما بشنوید و من نه!

6- مجله‌ی اینترنتی گذرگاه شماره 48 منتشر شد.
با مطالبی از محمود صفریان، امیرهوشنگ،‌ زیتون(اهم، منم ها...)، محمدرضا پوریان، رویا صدر، ایرج هراتی، عباس مؤذن، عباس صحرایی، ویدا فرهودی، محمود کویر، نوش‌آفرین، پریسا و....

7- این مطلبی که گذرگاهی‌ها افتخار دادن و تو مجله‌شون گذاشتن ، یعنی آداب روزه‌داری، منو به یاد چندروز پیش انداخت.
من این مطلبو مثل بقیه‌ی نوشته‌هام خیلی با عجله و بدون فکر و بدون ویرایش و بدون خیلی چیزای دیگه نوشتم. اصلا فکر نمی‌کردم مورد توجه قرار بگیره.
چند روز پیش که حالم خیلی بد بود . بعد از افطار بالش رو گذاشته بودم جلوی تلویزیون و پتو رو کشیده بودم روم و سریال‌های آبکی رو نگاه می‌‌کردم...و چون فشارم پایین بود یه عالمه خوراکی گذاشته بودم بغل دستم.
سی‌با با کلید درو باز کرد و اومد تو... بهم گفت بَه! سلام حاج خانوم!
نتونستم پاشم. اومد بوسم کرد و خندید و گفت چطوری حاج‌خانوم خودم!
من از تعجب چشام گرد شده بود. اولش نفهمیدم چرا این‌همه حاج‌خانوم حاج خانوم می‌کنه و می‌خنده. راستش حالم بد شده بود. سی‌با آدرس وبلاگ منو نمی‌دونه.
می‌دونه یه جایی می‌نویسم. اما نمی‌دونه کجا.... فقط یه بار ازم پرسید
و من عکس‌العمل خوبی نداشتم. روم نمی‌شه آدرسشو بهش بدم. هم روم نمی‌شه و هم می‌ترسم شروع کنه به نصیحت و بگه اینا چیه می‌نویسی. خودش بهم گفت هر وقت دلت خواست آدرسشو بده.
گنده‌ست:) من بودم شاید با دوسه‌تا قلقلک و جون‌ِمن، مرگِ من از دهنش درمی‌آوردم! البته شاید! منم سعی می‌کنم تو مسائل اون زیاد دخالت نکنم.
وقتی تعجب منو دید. با خنده از کیفش یه ورقه فتوکپی درآورد. گفت همکاراش بهش دادن. خیلی جا خوردم دیدم نوشته‌ی منه در مورد روزه‌داری. سرِ کارش تکثیر کرده بودن و به هر کی یه نسخه داده بودن. خوشبختانه اسم نداشت. فکر کنم از ناراحتی قرمز شده بودم( واقعا فشارم اومد بالا و داغ شدم)... گفت چیه؟ چند خط خوندم گفتم چه بی‌مزه...
من یه ذره قهرآلود باهاش برخورد کردم و اون علتشو نمی‌فهمید... بعدش فکر کرد حالم بده و هی‌ می‌پرسید چایی می‌‌خوری برات بیارم؟ چیزی می‌خوای؟
اون نمی‌دونه وقتی من تنهام و بخصوص مریضم برعکس اون که بدون من هیچ‌چی نمی‌خوره همه‌ش در حال پذیرایی از خودمم:)؟؟ هر چقدر هم دلواپسش باشم اشتهام بیشتر می‌شه!
راستش می‌ترسم وبلاگمو پیدا کنه:( علتشو دقیق نمی‌دونم. اما دوست ندارم نوشته‌هامو بخونه.

8- فریدون گله...

9- داشتم وبلاگ سرباز بی‌سلاح رو می‌خوندم که دیدم لینک داده به این نوشته‌ی مسعود برجیان. با اینکه خودم خواننده‌ی وبلاگ آقای برجیان هستم. این مقاله‌شو ندیده بودم: پارگی پرده‌ی بکارت روشنفکران...
مسعود این‌روزها دل‌گرفته‌ست. بلدید کمی دلداری‌اش بدهید؟
در همشهری‌ ماه( ویژه‌ی مهرماه) گفت‌و گویی چاپ شده بود با دکتر محمد صنعتی. مرگ‌ اندیشی و زندگی‌خواهی. کاش خونده بودمش... از اسم مرگ می‌ترسم...


۱۰- چند نفر برام ای‌میل زدن که کجایی که وبلاگت $203,798.94 می‌ارزه...
اون دویست‌وسه هزار و هفتصدو نودوهشت دلارش به کنار.. اگه کسی حاضره اون ۹۴ سنت آخرش رو بده فروشنده‌م:))



۱۱- این سپاه اسلامی‌ها هم خیلی بامزه‌ن!
اسامی ۲۱۰ روزنامه‌نگار رو نوشتن که اینا همه‌شون ضد اسلام و ضد حکومت و کلا ناراضی‌ان.
هر کیو که می‌شناختم اسمش تو لیست بود. آقایون ارهابیون عزیز٬ می‌شه بفرمایید کی راضیه؟


۱۲- خاتون:
((تو مجلس ختم انعام همه خانم ها نشسته بودند . يك پسر بچه حدود سه چهار ساله آمده بوده با پدرش دم در دنبال مامانش . پسر بچه را ميفرستند تو تا مادرش را صدا كنه . پسر بچه قصه ما بين اون همه خانم كه همه لباس هاي مشكي پوشيده بودند مامان جانش را نميشناسه و اشكش درمياد و شروع ميكنه مامان مامان كردن . يك خانمي ازش ميپرسه كه كوچولو مادرت كدومه كه صداش كنم ؟ پسر بچه با همون حالت اشكي اعلام ميكنه كه : مامانم همونه كه دو تا ممه داره !! ))

نظر شما؟