به هم کمک کنیم فارسی را درست بنویسیم!

بیایید سعی کنیم فارسی را درست بنویسیم!

وقتی مدرسه می‌رفتم با اینکه شاگرد درسخونی نبودم همیشه نمره‌‌ی دیکته‌م بیست می‌شد. به
درست‌نویسی علاقه داشتم.
ولی بعد از تموم شدن مدرسه وقتی دقت کردم دیدم بیشتر مردم نوشته‌هاشون پر از غلط دیکته‌ست.( اشتباه‌های دستوری بماند که خودم هم کلی مشکل دارم).
مثلا جزوه‌های دانشجوها، استادها( البته در رشته‌های غیر از ادبیات فارسی)، نوشته‌های مغازه‌دارها،‌ تابلوهای فروشگاه‌ها، نامه‌های دوستان و آشنایان. حتی در کارت‌های دعوت به عروسی..
پلاکاردهایی جلو خانه‌ی همسایه می دیدم برای عرض تبریک حاج‌آقا یا حاج‌خانوم شدنش. یکی نوشته بود حاج‌خانم فرهمند و یکی دیگه فرحمند. و دیگری فراه‌مند و دیگری فرحوندویکی دیگه.فره‌وند.
تلویزیون که دیگه شورش رو درآورده. بیشتر زیر‌نویس‌هایی که می‌نویسه پر از غلطه.
این کلیپ‌های جدید هم شده قوز بالای قوز. تا قبل از این ممکن بود از شنیدن ترانه‌ای لذت ببریم. اما از وقتی شروع کردن به نوشتن شعراش زیر تصویر ِ خواننده و گل و بلبل جز اعصاب خورد‌کنی چیزی براموم نداشته.
به جای " آرام ِ جان" می‌نویسه: " آرامه جان"
به جای "فصل ِ بهاره نازنین" می‌‌نویسه:" فصله بهار ِ نازنین"- جای شکرش باقیه که نازنین رو درست می‌نویسه.
به جای" بهار ِ زندگی" می‌نویسه: " بهاره زندگی"
همینطور برو تا آخر... شمعه گریان. خیاله تو. خونه‌ت خراب ِ. دلت پر دردِ.گله عشقت پرپر ِ.
"می" های فعل هیجکدوم جدا نو‌شته نمی‌شه. انتظار نیم‌فاصله که اصلا نمی‌شه ازشون داشت.
(تلفظ‌های وحشتناک و طرز خوندن اخبار پر از اشتباه و اینکه نمی‌دونن تو یه جمله تأکید بیشتر رو روی چه کلمه‌ای بیارن و تأکید روی چه حرف از کلمه باید بیشتر باشه و... بماند!)
بدبختی وقتی شروع می‌شه که به این غلط‌ها عادت می‌‌کنیم. یهو می‌بینی خودمون هم موقع نوشتن کلمه‌ای دچار شک و تردید می‌شیم که فلان کلمه چطور نوشته می‌شد؟!! بعدا مثال میارم!

امروز وقتی مطلب " شهر مملو از غلط دیکته" نوشته رضا ولی‌زاده رو تو روزنامه‌ی همشهری خوندم داغ دلم تازه شد.
او نوشته که هنوز هلیم‌فروش‌ها "حلیم" می‌فروشن. در رستوران‌ها به جای "ناهار"، " نهار"( یعنی ظهر) سرو می‌شه.
به جای "متخصصان" می‌نویسن " متخصصین". برای جمع "شأن" که می‌شه "شئون" می‌نویسن:" شئونات"( مثلا عملیات‌ها)
به جای" افتتاح شد"، می‌گن یا می‌نویسن "افتتاح گردید".
"نمائید" یعنی نمایش دهید و نباید به معنی "کردن" استفاده شه. مثلا نگیم امضا نمائید. بگیم امضا کنید.
"خلأ" به معنی فضای خالی رو اگر بنویسم" خلاء" معنیش می‌شه آبریزگاه. ولی در بیشتر بیمارستان‌ها و آزمایشگاه‌ها می‌نویسن" خلاء".
و خیلی موارد دیگه...

داشتم می‌گفتم که متاسفانه ما به این غلط‌نویسی‌ها داریم عادت می‌کنیم. تو وبلاگ‌ها که قربونش برم چیزی که زیاده غلط دیکته‌ست. وارد وبلاگی می‌شی که اینطوری شروع کرده: منه خر،‌ منه احمق تا کی باید گوله ترو بخورم.
وبلاگ‌نویس پر سابقه‌ای همیشه تعیین رو تأیین و تأمین رو تعمین می‌نویسه به تذکرات دیگران هم اهمیتی نمی‌ده. فکر می‌کنه موضوع نوشته‌ش مهم‌تره ولی توجه نمی کنه دیگران یواش یواش به اشتباه می‌افتن.
خود من( خوب شد ننوشتم خوده من) یه بار موقع نوشتن جمله‌ی :"ثواب داره به‌خدا" اون‌قدر کلمه‌ی ثواب رو این‌وبلاگ اون‌وبلاگ "صواب" دیده بودم( و جالب اینه که بهشون تذکر داده بودم.) آخر قاطی کردم و نوشتم" صواب". و چند اشتباه فاحش دیگه که خوشبختانه از زیر نگاه تیز‌بین خواننده‌ها در نرفت وبهم تذکر دادن.

خوابگرد در وبلاگستان برای درست‌نوشتن خیلی زحمت کشیده و چند مطلب مهم نوشته که حتما همه‌مون خوندیم . امیدورام بازم ادامه بدن.

یه پیشنهاد دیگه هم دارم. این‌ که بدون خجالت در نظرخواهی‌ها( یا با ای‌میل) به غیر از بحث در مورد موضوع مطلب در مورد اشتباه‌های نوشتاری هم خیلی دوستانه تدکر بدیم.
یه کاری هم می‌خوام بکنم. اینکه اگر در وبلاگی اشتباه دیکته‌ای دیدم( که وبلاگ خودم هم شاملش می‌شه) جایی یادداشت کنم و هر یکی دوهفته یک‌بار همه رو تو یه مطلب جداگانه بذارم تو وبلاگم. یعنی آبروی غلط‌نویس‌ها رو ببرم و یکی‌یکی درازشون کنم:))
متاسفانه من به وبلاگ‌های زیادی نمی‌رم. مسلما دوستان نزدیکم بیشتر پاشون گیره:)
حتما وبلاگ خودم هم شامل ا و در این راه امیدوارم کمکم کنید.
سوتی بگیرید، جایزه ببرید:)
توضیح: سوتی‌های تایپی قبول نیست.
شاید سیگارپیچ استیل رو برای این امر مهم از آقایون جوات دودره کردم:)

اولین چراغو نویسنده‌ی وبلاگ وب‌گشت روشن کرد:
او در نوشته‌ی اعتراض کلمه‌ی تحسین رو تحصین نوشته و... هنوز فقط خط اولشو خوندم. آهان برای رو هم نوشته برایه...

بعدی لطفا
‌